Yıl 2004 ve güzel bir bebek dünyaya geldi, adını UMKE koyalım diye düşündüler artık yeni bebeğin adı UMKE idi.Fakat bebeğin resmi bir kimliği yoktu, birgün elbet çıkartırız dediler.
Tüm aile UMKE bebeğin doğumuna o kadar çok sevindi ki hemen gelecek hayalleri kurmaya başladılar, UMKE yurt içi ve yurt dışı heryerde yardıma koşan bir kahraman olmalıydı. Zaman geçtikçe hızla büyüyen UMKE bir taraftan da eğitimlerine aralıksız devam ediyordu ama halen kimliği çıkartılmamıştı. UMKE 'yi tanıyan hemen ona ısınıyor ve beraber vakit geçirmek görev yapmak istiyordu, elbette onu kıskanan sevmeyen hatta gereksiz bir çocuk olarak görenler de vardı çünkü onlara göre kimliksiz bir çocuk yaşamamalıydı, varlığı bile resmi değildi. Sadece Devlet için yüktü, boşa masraftı.
UMKE bunlara aldırış etmeden yolunda devam ediyor ve hergün yeni bilgiler, yeni arkadaşlar ediniyor her göreve canla başla gidiyordu, kimileri ona kahraman kimileri ise basit bir gösterişçi, piknikçi diyordu. UMKE zaman zaman büyüklerine; benimde diğer kardeşlerim gibi neden bir kimliğim yok? diye soruyor ve kendi dünyasında bunun acısını çekiyordu, bir kimlik sahibi olmak onunda hakkıydı ve daha çok çalışırsam en iyisini yaparsam belki bana da bir kimlik çıkartırlar diyerek var gücüyle Vatana hizmet etmeye devam ediyordu. Büyükleri ise sürekli ona tüm çalışmaların devam ettiğini ve en kısa sürede bir kimliğe sahip olacağını söyleyerek gönlünü alıyorlardı. Yıllar su gibi akıp gidiyordu.
UMKE artık genç bir delikanlı olmuş ve halkın gözündeki yerini her geçen gün daha da yükseltmişti. Türlü türlü görevler ve eğitimler sonrasında oldukça fazla sayıda arkadaşı olmuş ve çevresi çok genişlemişti, artık yurt içi, yurtdışı hertürlü doğal afet, olağanüstü durumlar, Askeri harekatlar ve daha nice görevlerde aranan adam haline gelmişti ama o hala kendini geliştirmek dahada iyisi olmak istiyordu.
Büyüklerinden bu yönde yardım talebinde bulunuyordu fakat kimi zaman bunlara gerek olmadığı cevabını alınca üzülüyor kendince hayıflanıyordu, belki de bir kimliğim olsaydı durum daha güzel olabilirdi diyordu. Eğitimi ve gelişimi için canla başla uğraşan ve ona hertürlü yardımı esirgemeyen büyükleri de vardı elbet ama onlarda kimi konularda yetkisiz kalıyor kendilerinden daha büyüklere durumu aktarıyorlardı.
UMKE onların kendisine sahip çıkmasına çok seviniyordu. Öyle ya herşey o kadar da kötü değildi sevenleri de vardı, onu koruyan kollayan, değerini bilen sevenleri. 16 yaşına giren UMKE her ne kadar da kimliği çıkartılmasa da hala ilk günkü şevkle bu Aziz Vatana hizmet etmeyi şeref biliyor ve bıkmadan, usanmadan, yılmadan varlığını sürdürüyor. İyiki varsın UMKE...
Değerli vaktinizi verip okuma zahmetine katlandığınız için varolun dostlar.Saygılarımla..
25.12.2019
Afyonkarahisar UMKE
