Kalp neredeyse, insan da oradadır. Bir yanda zalimin zulmünden kaçan, diğer yanda sevgisizlikten kıvranan. Kıraç toprakların yağmuru beklediği gibi, kurak kalpler de sevgiyi, ilgiyi bekliyor. Şefkate susamış ruhun toprakları. İnsan kalbinin olduğu yerdedir, ayaklarının durduğu yerde değil. Zaten ayakları da kalp götürür ya. Kalbin gitmediği yere ayaklar da gitmez.
Bende böyle çıktım bu yola…
UMKE ailesinin içinde olmaktan çok mutluyum. Burada bir beklenti, bir menfaat, bir çıkar, bir Rant söz konusu değil. Buradaki tüm meslektaşların yol haritası belli. Onlar meslek aşkı ile yanıyorlar. Aşk söz konusu ise ortada bir çıkar ilişkisi yoktur. Karşılık yoktur. Sadece bağımlılık, karşılıksız sevgi vardır.
Yola çıkarken insanlar soru yağmuruna tutuyor. Aslında soru sormuyor aksine duymak istediklerini tekrarlıyorlar. Çok tehlikeli bir bölge çoluğunuz çocuğunuz var. Bu sorular beni üşütüyor.
Bir ağaç misali; Yapraklarım üşüyor bu kış günlerinde, bazı geceler buz tutuyor.
İçimden geçenleri bilselerdi bunu sormazlar… Deyip bir iç çekiyorum…
Ben sonsuzluk kaleminin mürekkebine inanmış bir insanım; Sonsuzluk kaleminin mürekkebi dolaşır damarlarında hayatın. Hayat ki; suya yazılmış şiir…
Adını bile özene bezene koymuşlar ZEYTİN DALI HAREKÂTI
Bu hasletle başladı bizim görevimiz. Ölmekle gömülmeyecek bir cümlen olsun hayata dair. Kendinden geriye okunulası bir hayat bırak. Yorulma yaşamaktan, yaşadığın kadarını yazmaktan… Yaz! Biliyorsun, bizi kan tutmaz Bayrağımız kandan…
MEHMET AKİF DEMİREL
Sakarya UMKE
