BURHAN DEMİRCİOĞLU
Osmaniye’nin Kadirli ilçesinde hasta çocuğunu maddi imkansızlıktan 2 yıldır tedavi ettiremeyen anne Zeynep Alasırt duruma isyan etti. Alasırt "Ben fakirim, depremzede bir insanım. Başı büyüyor, kolu sakat oldu. Gözümün önünde acı çekiyor. Benim çocuğum 2 yaşına geldi. Daha benim çocuğum yürüyemiyor. Ne yürüyebiliyor ne oturabiliyor. Ben çocuğumun sağlığını istiyorum. Sadece tek çocuğum yürüsün, koşsun onu istiyorum. Benim çocuğum parasızlıktan ölsün mü? Ben göz göre göre çocuğumu ölüme mi atayım" dedi.
Osmaniye’nin Kadirli ilçesinde yaşayan Zeynep ve Yusuf Alasırt çiftinin 2 yıl önce bir bebekleri dünyaya geldi. Doğuştan beyninde ve kolunda rahatsızlığı olan bebeğini ailesi maddi imkansızlıktan dolayı tedavi ettiremedi.
Başı büyüyen ve bir kolu kısa olan çocuklarını tedavi ettirmek isteyen anne Zeynep Alasırt ANKA Haber Ajansı'na şunları söyledi:
"MADDİ DURUMUM YOK"
"Adana Balcalı Hastanesi'nde doğum yaptım. Doğum sırasında çocuğumun kolu incinmiş. Bir kolu kısa bir kolu uzun. Sol kolu 3 santimetre kısa. Biz çocuğumuzu herhangi bir yerde tedavi ettiremiyoruz. Maddi durumum yok. Benim eşim yevmiyeci. Ben çocuğumun sağlığını istiyorum. Çocuğum şimdi mağdur, kafası büyüyor. Hiç bir teşhis koymadılar, hiçbir şey bize söylemediler. Herhangi bir şey bilmiyoruz. Büyük hastanelere gitmediğimiz için bilemiyoruz bunu. Allah rızası için çocuğumun baştan sona kadar muayenesini istiyorum. Ben hiçbir şey istemiyorum. Benim maddi durumum yok, aracım yok.
“BEN FAKİRİM”
Benim eşim yevmiyeci, 300-400 lira kazanıyor. Ben bu 300-400 lira ile ne yapayım? Evin masrafına mı vereyim? Elektrik faturasına mı vereyim? Su faturasına mı vereyim? Çocuk kıyafetine mi vereyim? Çocuk hastaneye gidiş gelişine mi vereyim? Ben bir fakir olduğum için çocuğumun sağlığını kurtaramıyorum. Ben çocuğumun üzerine bir kıyafet alamayacak mıyım? Ben de bir fakirim hakkımı isterim. Yol parasına mı vereceğiz, elektrik faturasına mı? Üstümüze kıyafet almayacak mıyız? Fakir insan hiçbir zaman hakkını aramayacak mı?
“ÇOCUĞUM PARASIZLIKTAN ÖLSÜN MÜ?”
Başı büyüyor, kolu sakat oldu. Gözümün önünde acı çekiyor. Benim çocuğum 2 yaşına geldi. Daha benim çocuğum yürüyemiyor. Ne yürüyebiliyor ne oturabiliyor. Ben de acılı bir anneyim. Ben çocuğumun sağlığını istiyorum. Sadece tek çocuğum yürüsün, koşsun onu istiyorum. Benim çocuğum parasızlıktan ölsün mü? Ben göz göre göre çocuğumu ölüme mi atayım? Ben çocuğumu göz göre göre kaybetmek istemiyorum. Çocuğumun arkadaşlarıyla oynama hakkı yok mu?"
Baba Yusuf Alasırt ise, "Ben yevmiyeci olarak çalışıyorum. Günlük 300-400 lira alıyorum. İş olursa gidiyorum. Oğlumun sağlığına kavuşmasını istiyorum. Ben oğlumu hastaneye götürüp getiremiyorum maddi imkansızlıktan dolayı” dedi.
